Hamide Sultan

Kısacıktı boyu, tontondu yanakları. Yüzündeki çizgiler yılları anlatıyordu. Tecrübeyi, cesareti, acıları... Güldüğü zaman gözleri incecik bir çizgi olurdu; o güldü mü sanki her şey gülerdi. Onun kahkahasını duymak bana her şeyi unuttururdu bir de evlâdım dediği zaman... Sivri dilli, keskin zekâlı, hazırcevap biriydi ve ben bu yönüne daha çok hayrandım. Yanında büyüdüm, kimi zaman bağda bahçede çapa vurduk toprağa, kimi zaman orak elimizde koca tarlayı temizledik; inek yaydık, yem attık tavuklara... Gurbet ele varınca ben ne kadar çok sevdiğimi tekrar tekrar anladım. Özlemim devirdi kilometreleri... Kapıyı açardı ya bana yüzünde de güller açardı. '' Evlâdım... Kızım gelmiş... Hoş geldin yavri'çkimi... '' '' Havalar ısınsın yanına geleceğim, yaz boyunca seninle kalacağım. Yalnızım burada. Yalnızlık çok kötü bir şey. İnsan birine ihtiyaç duyuyor. Duvarlarla yaşamak kolay mı?'' '' İhtiyarlık da zor be... Ölümü bekliyorum. Bugün yarın Azrail...